Και ναι επιτέλους επιστρέψαμε στην Γερμανία και στον μπαμπά μας…
1 Μαϊού 14.25 ήμασταν στο αεροδρόμιο Στουτγάρδης …..Συναισθήματα??Ανάμεικτα…..
Ο Γιώργος δούλευε,ήταν αργία βλέπετε, Πρωτομαγιά, οπότε ήρθε
η θεία μου να μας πάρει από το αεροδρόμιο…
Τίποτα δε μου θύμιζε
την πρώτη φορά που ήρθα στην Γερμανία!!! Από την μια ήθελα να φύγω από την
Ελλάδα,βαρέθηκα και μου έλειπε ο Γιώργος πολύ,όταν όμως έφτασα ένας κόμπος στο
στομάχι,μια μελαγχολία ένα σύννεφο!!!Ανυπομονούσα να δω τον Γιώργο να του πω
ένα γεια σου σε είδα αλλά τώρα φεύγω πάλι…
Από την Ελλάδα ακόμη σκεφτόμουν πόσο πολύ θα επηρεάσει αυτή
η αλλαγή τον μικρό και σκεφτόμουν πως θα τον κάνω να μην του λείπει πολύ το σπίτι
εκεί και γενικά πώς να τον απασχολώ ώστε να μην πληγωθεί με σκέψεις και
αναζητήσεις.Το είχαμε συζητήσει και με τον Γιώργο και είχαμε βγάλει ένα πλάνο
ώστε να το εφαρμόσουμε ,και όλα αυτά για την ψυχική υγεία του μικρού. Κανείς όμως
δε σκέφτηκε πως τα μικρά προσαρμόζονται αμέσως και ότι ίσως και ένα πλάνο με
σχέδια θα ήταν χρήσιμο και για τους μεγάλους…Όταν
έχει να κάνει με κάτι τόσο σοβαρό βγάζεις τον εαυτό σου και πάντα σκέφτεσαι μόνο
το παιδί και πως θα διατηρήσεις την ψυχική του ηρεμία!!!
Πριν καλά καλά να έχω κλείσει 24ωρο ήθελα απλά να φύγω και
το εννοούσα.Έλεγα συνέχεια τον Γιώργο να μου βγάλει εισιτήριο για την
επιστροφή, ο μικρός ήταν πολύ καλά χαρούμενος που ήταν με τον μπαμπά του,που ανέβηκε
στο αεροπλάνο,που πηγαίναμε βόλτες κ που έπαιζε στην παιδική χαρά.Ούτε μια φορά
δε μου είπε να πάμε πίσω, σε αντίθεση με εμένα που το έλεγα συνέχεια..
Ναι ήμουν χαρούμενη που έβλεπα τον μπαμπά μας ,όμως ήμουν
αγχωμένη με όλη την διαδικασία της πτήσης,ναι πηγαίναμε βόλτες αλλά για εμένα ήταν
καινούρια πόλη και χανόμουν οπότε ένα άγχος ακόμη το είχα και στην παιδική χαρά
απλά είχα πολύ χρόνο να σκέφτομαι αρνητικά…Όλα μου ήταν δύσκολα και όλα τα
έβλεπα βουνό. Νόμιζα πως δε θα συνέλθω και απλά ήθελα συνεχώς να πείσω τον
Γιώργο να μου βγάλει τα εισιτήρια να φύγω.
Όμως ο καλός μου ο αντρούλης γρήγορα κατάλαβε τι περνούσα
και πως το περνούσα και έτσι φρόντισε να βάλει το χεράκι του να με βοηθήσει να
εγκλιματιστώ πιο γρήγορα και ευτυχώς τα κατάφερε άξια!!
Η αλήθεια είναι πως τώρα είμαι πολύ καλά μου αρέσει το ίδιο
με πρώτα και λίγο παραπάνω γιατί έχω
γνωρίσει και αξιόλογα άτομα εδώ που κάνουμε παρέα και νιώθω ‘’γεμάτη’’.Κάθε τι
θέλει τον χρόνο του,εγώ ήμουν έτοιμη να παρατήσω τα πάντα γιατί πίστευα πως θα
ήμουν για πάντα ‘’στα κάτω μου’’ και στεναχωρημένη και με την λαχτάρα της επιστροφής…
Όχι! Με λίγη βοήθεια και με λίγη υπομονή δική μου μπήκα στους ρυθμούς μου.
Το καλό είναι ότι είχα
και τον Δημήτρη θετικό στην καινούρια μας ζωή και δεν έπεσα περισσότερο στο να
βλέπω τον μικρό χάλια..
Τώρα νιώθω οτι χαίρομαι επιτέλους και την οικογένεια μου και την ζωή μου εδώ... Ευτυχώς οι πρώτες μέρες πέρασαν έφυγαν και δεν ξαναγυρίζουν...
Δώστε χρόνο στον εαυτό σας και όλα θα πάνε καλά και κυρίως
θετικές σκέψεις όσο δύσκολο και αν φαντάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου