Ο δικός μου γολγοθάς ''Μόνη σε ξένη χώρα με ένα παιδί''!

Καλησπέρα και από εμένα!! Δε θα σας πω,ακόμη, πως πήραμε την απόφαση και τι περάσαμε για να πούμε ότι φεύγουμε έξω,γιατί ο άντρας μου δουλειά είχε αλλά χωρίς μέλλον και με λίγα χρήματα και ας ήταν στον στρατό..Αυτή είναι άλλη ιστορία που θα σας την πω άλλη στιγμή.....
Φτάσαμε στην Γερμανία όλοι οικογενειακώς 15 Μαΐου 2012 με υποσχέσεις αλλά χωρίς πράξεις στην τελική! Μέναμε σε πανσιόν 2 βδομάδες και μας έφυγαν αμέσως 800 ευρώ.. Μετά μέσο ενός γνωστού πήγαμε σε έναν Έλληνα,πολύ καλός άνθρωπος, και μείναμε στα δωμάτια που είχε 3 μήνες περίπου.... Στην αρχή ψευδοδούλευα εκεί και μετά πήρε τον άντρα μου και τον έστειλε σε ένα μαγαζί που είχε με τον συνέταιρο του... Εκεί τα είδαμε όλα....  Ήρθε η τρέλα.. Ο άνθρωπος δεν ήταν καλά, άνθρωπος μαζί του δε καθόταν, σε τρέλαινε κάθε μέρα με αυτά που έλεγε και έκανε.... Έφτασα σε σημείο να λέω στον Γιώργο'' ή θα φύγουμε τρελοί από εδώ ή θα φύγουμε'' και μια μέρα εμφανίστηκε ο γνωστός μας και μας είπε να πάμε μαζί του. Για εμάς σωτήρια απόφαση.Και όμως δεν ήταν όλα εύκολα.
Θα έπρεπε ο Γιώργος να φύγει στην Karlsrouhe και εγώ να μείνω Nurnberg στο σπίτι τους για μια βδομάδα το πολύ ένα μήνα.... Γιατί μόλις είχαν ανοίξει εκεί μαγαζί και δεν είχαν σπίτι...μέχρι να νοικιάσουν δηλαδή... Έριξα πολύ κλάμα την ημέρα που αποχαιρετούσα τον άντρα μου(λες και ήξερα) Και έτσι ξεκινάει ο δικός μου Γολγοθάς!!
Μόνη σε ξένη χώρα,χωρίς να γνωρίζω την γλώσσα με ένα μωρό παιδί σε μια ξένη γειτονιά σε ένα ξένο παλιό σπίτι και ο άντρας μου 260χλμ μακρυά!!! Μαύρες μέρες πέρασα.Προσπαθούσα για το παιδί μου να φαίνομαι δυνατή και χαρούμενη,έπρεπε αυτός να περνάει όμορφα και να είναι ευτυχισμένος και έκανα ότι μπορούσα γι αυτό!!Toν έβγαζα κάθε μέρα έξω πηγαίναμε στα πάρκα πηγαίναμε στην αγορά πηγαίναμε βόλτες παίζαμε συνέχεια,φτιάχναμε κατασκευές και κουλουράκια.Το διασκέδαζε πολύ!!Μέσα μου όμως μαύρη,δε το πήρα καθόλου καλά όλο αυτό.Και αυτό ήταν το λάθος μου και μέρα με την ημέρα γινόμουν χάλια ψυχολογικά.Με στιγμάτισε πολύ αυτή η περίοδος.
Ο άντρας μου ερχόταν μια φορά τον μήνα να μας βλέπει και τελικά αυτό το σπίτι δε βρέθηκε ποτέ.Ο ένας μήνας έγινε 3,5 μήνες..3,5 ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΜΗΝΕΣ.Φρίκη!!
Σε κάποια φάση μου λέει ο άντρας μου ότι βρέθηκε ένα σπίτι και θα μπούμε σε έναν μήνα.Εντάξει πετούσα από την χαρά μου και δε περνούσαν οι μέρες με τίποτα...Λίγο πριν συμπληρωθεί ο μήνας η ''κυρία'' άλλαξε γνώμη και μας είπε το κορυφαίο ''εσείς μπορείτε να μείνετε το παιδί όμως όχι''...''ΧΑΧΑ και που υπάρχουν οι ειδικοί κάδοι για παιδιά να τον αφήσω??''
Μιλάμε για τρέλα δεν εξηγείτε αλλιώς.Και φτου και από την αρχή και να το κλάμα πάλι..Τελικά πήρα την απόφαση να φύγω Ελλάδα με τον μικρό(και πολύ άργησα).Πρώτα πήγαμε στον άντρα μου κάναμε Χριστούγεννα μαζί,αλλαγή του χρόνου και 3 Ιανουαρίου πετούσαμε για πίσω....Θα έμενα στους γονείς μου μέχρι να βρεθεί κάτι.
Βρήκε πολλά σπίτια αλλά μια δεν ήθελαν 3 άτομα σε 2αρι μια δεν ήθελαν παιδί μια μας το είχαν δώσει και την ημέρα που θα έπαιρνε το κλειδί άλλαξαν γνώμη μια είχε κοινή τουαλέτα και όλο και κάποιο εμπόδιο εμφανιζόταν.Κάτω όμως δε θα το βάλουμε.Θετικές σκέψεις!!

Ακόμα Ελλάδα είμαστε 4 μήνες σχεδόν και βέβαια ακόμα δεν τακτοποιηθήκαμε,όμως σε 2 μέρες(1 Μαΐου) πετάμε πάλι,πρέπει να πάμε για κάτι χαρτιά και κάτι τυπικά ώστε να μας βοηθήσει το κράτος με το σπίτι....
Δύσκολα πολύ,ποιο εύκολα βρίσκεις 1,2,3 δουλειές παρά σπίτι.....
Εύχομαι από εδώ και πέρα να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά και να έρθουν καλύτερες μέρες και για εμάς!!
Είναι και ένα ζευγάρι που τρέχει παντού με τον άντρα μου και τον βοηθάνε στα πάντα τον τελευταίο καιρό αν δεν ήταν αυτοί ακόμα στο μηδέν θα ήμασταν.Οπότε θέλω να πω ένα προσωπικό ευχαριστώ στην Ανθούλα και στον Τεό... Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου είστε χρυσοί άνθρωποι και σπάνιοι!!Όλα τα καλά που κάνετε να τα βρείτε μπροστά σας!!!!

Υ.Γ. Η μεγάλη δυσκολία είναι οτι δε ξέρουμε την γλώσσα και δε μπορούσαμε να τρέξουμε για πολλά θέματα.Δεν είχαμε κανέναν να μας βοηθήσει.Ευτυχώς βρέθηκε αυτό το ζευγάρι και το έκαναν από μόνοι τους και με όλη τους την καρδιά..



Για να στείλετε την δικιά σας ιστορία,ερώτηση,απορία ή ότι άλλο θέλετε να δημοσιεύσουμε στείλτε   μου στο                                  

                                            ellinidesmanoules@gmail.com 
                                                      ευχαριστώ!!!!

Ελένη!!